Іван Мележ
17 жніўня1942Іван Мележзанатаваў у дзённіку:
Нашы пакінулі Майкоп. Нафтапромыслы разбурылі, а абсталяванне вывезлі... Усё ж гэта вельмі непрыемная вестка!..За тыдзень, паведамляецца, збіта 369 нямецкіх самалётаў!.. У Нікалаеве немцы за аднаго кімсьці забітага афіцэра арыштавалі i расстралялі 120 чалавек.Зрабіў «вылазку» на «волю». Пералез удала, але калі саскочыў, штуршок разверадзіў руку. Давялося сагнуцца i закусіць губы. Насіў руку, як ляльку.Упершыню пахадзіў на «волі». Праўда, не ведаў, што рабіць з гэтай «воляй». Выпіў віна шклянку, i толькі. Сустракаў знаёмых, са шпіталя. Аднаго-двух парачкамі. У халатах — i парачкамі.Халат шпітальны тут, як i ў Есентуках, звычайнае адзенне. Але там быў парк, а тут — такі горад, i мне было трохі няёмка. Хоць я цяпер без гіпсу i захінуты дастаткова. Усё ж з-пад халата бялеюць голыя ногі. I шлёпанцы на голых нагах.Вяртаючыся, сустрэў сваю ўрачыху. Яна строга пакруціла галавой як парушальніку рэжыму. Але дазволіла крыху правесці.A вярнуўся дамоў праз парадны ўваход.Цалкам
Быць шафёрам любата, яшчэ лепш – пілотам. А літаратарам?
Быць шафёрам любата, яшчэ лепш – пілотам. А літаратарам?
Як стаць пісьменніцай ці пісьменнікам? Нават калі атрымаецца адвучыцца ў літаратурным інстытуце або скончыць курс па creative writing, куды пасля  дасылаць сваё рэзюмэ? Дзе літаратарам узяць добры, стабільны прыбытак, соцпакет і пуцёўку ў санаторый? Розныя гістарычныя ўмовы давалі розныя адказы на гэтае пытанне, і літаратурнае рамяство то падпарадкоўвалася законам рынку, то цалкам трапляла пад кантроль дзяржавы, а то і спрабавала ўседзець на абодвух крэслах, ці, хутчэй, недзе ў загадкавай прасторы паміж імі. Класічныя «нармальныя» заняткі для пісьменніка, якія і ў працоўную кніжку запісаць не сорамна, – рэдактарская праца, пераклады, настаўніцтва. Але нярэдка здаралася (і ўсё яшчэ здараецца) так, што жыццё робіць нечаканы паварот і апроч пяра або клавіятуры пісьменніцкім рукам даводзіцца брацца за іншыя прылады працы. Мы сабралі для вас некалькі літаратурных біяграфій, якія паказваюць, што ў рэшце рэшт магчыма ўсё.
Лізавета Вундэрвальд
Чытаць артыкул
Асноўныя месцы: Мінск
Смакі габрэйскага Менска
Смакі габрэйскага Менска
У кнізе «Самы цымус. Смакі і водары беларуска-габрэйскай кухні», якая выйшла ў выдевецтве Gutenberg Publisher, Алесь Белы расказвае пра стравы, што аб'ядноўваюць два народы і падае шматлікія рэцэпты, з любоўю праілюстраваныя Юрыем Таўбкіным. Тут і крупнік, і фаршмак, і гефілтэ фіш, і бабка, і дранікі-латкес. Гэта кніга — чарговы доказ таго, што паэзія і кулінарыя непарыўна звязаныя, бо гаворка тут ідзе не толькі і не столькі пра ежу, колькі пра гістарычныя і сямейныя анекдоты, байкі, вершы, песні і ўсё тое, што яднае людзей і разам з кухняй складае нашу культуру. Разам з выдавецтвам Gutenberg Publisher публікуем урыўкі, прысвечаныя Мінску, дзе вы можаце даведацца пра селядцоў, якія былі ўвекавечаны Вінцэнтам Дуніным-Марцінкевічам, а таксама пра салодкае печыва ды горкую гісторыю мінскага паэта Майсея Тэйфа.
Чытаць артыкул